برداشت 

زمان برداشت کنف در گیلان و مازندران از حدود اوایل مهر تا اواخر مهر و در خوزستان و فارس از اوایل تا اواخر آبان ماه و در ورامین اواسط آبان تا اواسط آذر می باشد.

برداشت کنف زمانی باید انجام شود که ساقه کاملاً خشک نشده باشند در غیر اینصورت به علت چسبیدن الیاف به جدار ساقه جدا کردن آنها مشکل و از کیفیت آنها کاسته می شود. جهت مصرف در کارخانجات کاغذسازی موقعی به برداشت کنف اقدام می شود که مقدار محصول خشک ساقه حداکثر و کپسول ها رسیده باشد. اگر کشت کنف برای تهیه بذر باشد می توان در اواخر مرحله زندگی کنف بتدریج که کپسولها می رسند آنها را از ساقه جدا و در محل مناسبی انبار نمود و یا زمان رسیدن دانه ها که حدود 2 ماه پس از ظهور اولین گل در گیاه می باشد ساقه ها را به وسیله ماشین یا اره موتوری و با داس قطع کرده و در دسته های 20 تا 25 کیلوگرمی دسته بندی و در مزرعه در معرض جریان هوا قرار داده تا خشک شوند پس از 2 تا 3 و حداکثر 7 روز آنها را با وسایل مختلف کوبیده و دانه ها را از سایر مواد جدا کرده و در داخل گونی های کنفی ریخته و انبار می کنند. عدم وجود رطوبت و جریان داشتن مناسب هوا در انبار باید رعایت شود.

اگر هدف از کاشت کنف تهیه الیاف باشد معمولاً قبل از آنکه ساقه ها بطور کامل برسند و قبل از چسبیدن الیاف به جدار ساقه برداشت باید انجام گیرد. هنگام برداشت ساقه ها را از ریشه از زمین خارج می کنند در صورتیکه ساقه ها را از نزدیک سطح زمین کف بر نمایند.کیفیت الیاف بهتر می باشد و ریشه ها و گل و لای اطراف ریشه داخل ساقه ها نمی شوند. پس از برداشت برای کاهش رطوبت ساقه و افزایش سرعت تبخیر،ساقه ها را در دسته های کوچک به شکل خاصی در مزرعه به حالت ایستاده قرار می دهند که به آن چاتمه کردن می گویند. پس از چند روز دسته های ساقه را درون حوضچه هائی که در آن ها آب جریان دارد قرار می‌دهند و درجه حرارت آب داخل حوضچه ها باید حدود 30 تا 32 درجه سانتی گراد باشد. عمل تخمیر پوست ساقه توسط میکروارگانیسم های موجود در آب صورت می گیرد.

مدت زمان تخمیر بستگی به درجه حرارت آب داشته و در شرایط مساعد بین 10 تا 20 روز است و در صورت نامساعد بودن شرایط ممکن است تا دو ماه به تعویق بیفتند. پس از پایان عمل تخمیر و جدا کردن الیاف و شستشو دادن و تمیز کردن آنها الیاف را آویزان کرده تا خشک شوند. حدود یک بیستم وزن ساقه ها را الیاف خشک تشکیل می دهد. رنگ معمولی ساقه کنف هیچگونه تاثیری در رنگ الیاف نداشته و در صورتیکه تخمیر و شستشوی آنها دقیق انجام شود الیاف سفید و شفاف حاصل خواهد شد.

دامنه انتشار 

مناطق کاشت کنف در گیلان و مازندران : قائم شهر، بابل ، آمل ، محمود آباد ، بندپی ، سرخ رود ،نور ، لنگرود آستانه ، رشت – بندر انزلی

استان فارس : داراب ، کازرون. کرمان : بم، رفسنجان و جیرفت . تهران : ورامین. خوزستان : دزفول ایرانشهر ، بندرعباس ، میناب

الیاف کنف

 از گیاهانی حاصل می‏شود که جهت رشد نیازمند آب و هوای کاملا مرطوب هستند، مهمترین موارد استفاده از کنف عبارت است از: تولید محصولاتی چون پارچه کنفی و گونی است. مصارف دیگر عبارتند از: در باغبانی، کشاورزی، صنایع حمل بار به ویژه برای پوشش اشیای دیگر، تولید فرش و زیر فرشی، ساخت لوازم خانگی،

وسایل نرم، پوشاک و کفش. در کارخانه کنف بافی دستگاههای بافته، خطر عمده‏ای برای کارگران محسوب می‏شوند و هر ساله آسیب‏ها و جراحات متعددی به اندام کارگران فوق حاصل می‏شود. گردو غبار موجود در هوا خطر آتش سوزی را زیاد می‏کند. سموم به کار رفته بر روی گیاه کنف بعدها در کارخانه کنف بافی مشکل ساز می‏شود و باعث مسمومیت در کارگران می‏گردد. گرد کنف غیر سمی است و ذرات بزرگ آن در دستگاه تنفسی وارد نمی‏گردند. ذرات ریز آن باعث برنشیت، آمنیزم و ذات الریه می‏شود. التهاب پوستی به علت گرد کنف و یا روغن‏های نرم کننده و رنگ‏هایی که کنف را در آن خیس می‏کنند، شایع است. سر و صدای زیاد دستگاههای بافت از مخاطرات عمده به شمار می‏رود. حمل و نقل بارهای بزرگ حاوی کنف باعث بروز ناراحتی‏های اسکلتی و عضلانی در کارگران می‏شود. کارگران از لحاظ این مخاطرات و رعایت مسائل بهداشتی باید آموزش ببینند.

لازم به ذکر است که کاشت کنف در ایران از دیرباز رونق داشته و اولین کارخانه های کنفی در گیلان احداث شده است. در اسفندماه 86 کارخانه کنف کار گیلان به تولید روزانه 10 هزار تن گونی مجدداً راه اندازی شد.

از الیاف کنف جدیدا در صنعت ساخت زیورالات نیز استفاده میکنند.که به صورت بافت استفاده میشود.بیشتر از رنگ قهوه ای ان استفاده میشود که شبیه چرم میباشد که به ان وکس کورد میگویند.